Porijeklo Tarota
Od prvog tarot špila koji se pojavio u Njemačkoj 1325. godine, tada se još uvijek nije radilo o tarotu već o prikazima prizora iz lova i ličnosti sa dvora. Ti prvi špilovi koje su crtali i bojali slikari, bili su veoma skupi te nijesu bili u širokoj upotrebi, da bi tek 1381. godine zabilježen prvi špil tarota po nacrtu Lorana Ekardijea, belježnika iz Marselja. Godine 1382. godine pojavio se jedan špil u Lilu, zatim u Parizu.Prvobitno su ove karte služile za igru tzv.”Tarocci” pa su se proširile i u drugim evropskim gradovima kao što su Belgija, Italija i Španija.
Stručnjak za karte, Žakmen Grengoner 1392. godine, dobija porudžbinu da napravi tri špila za karata za kralja Šarla VI. U muzeju grada Viterbo u Italiji, spominje se i špil tarota koji bi mogao da potiče od iz 1379. godine za koga pojedini eksperti kažu da se radi o Viskonti-Sforca tarotu kojeg je naruučila porodica Viskonti-Sforca od Bonifacija Bemba, međutim tačan datum njihove izrade nikada nije utvrđen. Takvi špilovi su predstavljali luksuz i samo je kraljevska porodica i plemstvo mogla da ga posjeduje. Dominiraju dvije osnovne boje crna i bijela a pored tih boja u takvim tarot špilovima dominirala je plava, crvena i žuta kao i dopunske boje poput ljubičaste, zelene, indigo plave, boje zlata, naranžaste.
Oko 1465. godine opet u Italiji nailazimo na takozvani tarot iz Mantenje izgraviran u bakru. On sadrži pedeset karata koji se odnosi na zanimanja, vrline, umjetnosti, nauku i kosmološki poredak što ga dovodi u vezu sa astrologijom, Takođe tzv, Minčiato tarot iz Firence od 97 karata bio je vrlo rasprostranjen i njegovi crteži predstavljaju neku vrstu prelaza između Viskontijevog i Marseljskog tarota i tada preciznije 1760. godine se pojavljuje Marseljski tarot kakvog danas poznajemo koga je izradio Nikola Konver koji je bio zaljubljenik u srednji vijek.
Od XVI vijeka upotreba tarota je bila uobičajena u Evropi i uglavnom je služio kao igra, zatim kada se veliki broj Jevreja naselio na mediteranski dio Francuske i Španije i to od Marselja do Barselone obalom pa do Rijeke Ebro u Španiji i grada Pamplone i do rijeke Rone u Francuskoj i Tuluza i Rodeza na sjever, tarotu su dodata religijsko-mistična svojstva konbinovana sa egipatskim misterijama i kabalom što uopšte ne čudi ako se ima u vidu prisustvo i nesporni značaj Jevreja za širenje i očuvanje kabale i gnoze kroz istoriju počevši od njihovog progona u Egiptu odakle je svima sigurno poznat donosilac svog znanja magije i astrologije, bog Tot, pa sve do Francuske gdje se prvi tarot špil manifestovao.
Antoan Kur iz Goblena je 1781. godine je u svom djelu “Primitivan svijet” posvetio nekoliko stranica analizi i tumačenju Marseljevog tarota i prepisuje egipatsko porijeklo dok je Pariski vlasuljar Eteija koji je bio opsjednut okultizmom i koji je pročitao “Primitivni svijet” osmislkio tarot od 78 karata, dok su neki anonimni autori nalazili da je porijeklo tarota u legendarnoj Atlantidi.
U XIX je ponovo počelo interesovanje za tarot kroz radove mnogih zapadnih okultista i članova “Zlatne Zore” kao što je Papus, Elifas Levi, Mekregor Meters, Artur Vajt, Dion Fortune, Geret Nait i naravno ozloglašeni satanista Alister Krouli koji je najviše bio odgovoran za devastaciju gnostičke i okultne simboilike tarota pretvarajući ga sredstvo komunikacije sa demonima što je apsurd na apsurdima.
U svakom slučaju, Tarot je pored mnogobrojnih pokušaja i lutanja svijetom fantaziranja koje ne posustaje, uspio da zadrži svoju suštinu i svrhu i univerzalnu simboliku kakva je prikazivana još u starim kulturama poput egipatsko-grčkih misterija, gnostičkih i hrišćansko elemenata, alhemije i kabale. Na adeptu je da kroz naporan rad i pravilno razumijevanje načela gnoze dođe do boljeg razumijevanja i spoznaje slika hermetizma koje su predstavljene kroz Tarot karte i koje na nedvosmislen način omogućavaju da se odgonetne šifra kosmosa duboko skrivena u simbolici hermetičkih slika tarota.
